رزم رستم و اسفندیار

رزم نامه رستم و اسفندیار

چنین گفت رستم به اسفندیار     /   تو که مانده ای در کف یک نهار

نه تو می توانی دو تا ها کشی      /  نه که آب بینیتو بالا کشی

برو بچه داتی تو شیرت بخور   /    بیاید هر آشغالی گیرت بخور

برو زیر ابروتو بردار ها        /    که می آید از تو همین کارها

برو یقه وا کن برای ننه ت   /       بپوش این تی شرتو برای زنت

تو کی باشی ای لاشی بی حیا    /    بخواهی ببندی دو دست مرا

حواست رو جمع کن که من زوری ام  /  بگم این رو که من پیام نوری ام

نترسیداز آبا و اجدادی اش    /   ز رستم و یا رستم آبادی اش

چنین پاسخ آورد اسفندیار        /  که این حرف ها می زنی تو چکار

اگر فکر کردی که گردن کشی    /  نه جانم تو از صد هزاران ششی

من آن شیر و تو روبهی ای رسی / گمان می کنی که به من می رسی

ولی بشنو این پندهای اسی   /   بیا جنگ را بی خیالش رسی

اگر فکر کردی که هستی زرنگ  /  و گر دوست داری بیایی به جنگ

بگم با اشاره فقط با نگاه    /  بریزند به رویت سران سپاه

همین گیو و گودرز و فرخنده توس  / بیفتند پی تو شبیه خروس

بگم تا همه لات و لوت محل    / بیایند و وارد شوند در عمل

بگم تا ز قزوین بیاید سوار  /  که یک لحظه از تو در آرند دمار

بگم تا همین بچه رفسنجونیا /  به یاری این بچه کرمونیا

بیایند و در خانه جایت دهند   /  خوراکیه نیرو زایت دهند

مگر دوست داری دیالیز شی /  خدایی نکرده شما چیز شی

نکن کاری ای رستم  پهلوان/  بیاید به جوش خون من این زمان

برو بچه جان فکرآینده باش  /  به فکر خود و فکر این بنده باش

برو زن بگیر آخه عاقل بشو    /  اگر ناقص هستی تو کامل بشو

چو بشنیدقزوین سرش خیره گشت/توگویی دوچشمش پرازشیره گشت

که فهمید اگر گیو و توس از سپاه  /  کنند حمله گردد اسیر و تباه

ندارد تحمل ز کرمان و دود   /  به یک مرتبه فکر آشتی نمود

به حرف اسی رستم آرام شد    /  چو مرغی اسیر همین دام شد

چنین گفت به او  ای یل نامدار    / که من اسبم و تو به رویم سوار

چرا جنگ و دعوا مگر ما خریم    / من و تو دلیران این کشوریم

تو یادت می آید که در سیستان     / بپرسیدی از من دوتا چیستان

ندادم جوابی که پیروز شی      / میان بر و بچ دل افروز شی

چنان حرف های رسی گل نمود    / که اسفندیار از بغل شل نمود

سپس آن دو تا میوه را قاچ کرد    / سر کفت او را دو تا ماچ کرد

به پا در میانی گودرز و توس   / رخ هم دگر را نمودند بوس

به پایان رسید جنگ و دعوایشان   / خجالت کشیدند ز حرف هایشان